Yekaterina, czyli kobiecy rajd do Rosji – relacja

Oklejanie auta przed rajdem.

fot. z archiwum Małgorzaty Gongolewicz

Owszem bywały już organizowane rajdy, w których zmagały się wyłącznie przedstawicielki płci pięknej, jednak żaden z nich nie był tak długi i nie prowadził w tak dziewicze rejony jak wspomniana Yekaterina.

Pomysłodawcą i twórcą rajdu jest Romuald Koperski, znany przede wszystkim ze swojego zamiłowania do bezkresów Syberii oraz organizacji kilku edycji, swojego czasu bardzo głośnego, rajdu Transsyberia, wykupionego potem przez markę Porsche.

Dowiedziałam się o rajdzie przypadkiem, przeglądając Internet w poszukiwaniu podróżniczo-motoryzacyjnych ciekawostek. Wiele słyszałam o Romku, znałam też kilku uczestników jednej z edycji Transsyberii , na tej podstawie podjęłam decyzję, że jadę!

Decyzja była prosta, przygotowania do rajdu znacznie mniej. Zaczęło się od poszukiwania odpowiedniego samochodu, początkowo miał to być leciwy Land Rover, stanęło jednak na Mitsubishi Pajero i całe szczęście. Przygotowania auta wzięła na siebie firma Trasek Off-Road. Przy doposażeniu auta postawiliśmy na swojego rodzaju kompromis między szybką i zwinna rajdówką, a autem wyprawowym. Taka koncepcja sprawdziła się rewelacyjnie. Miałyśmy do dyspozycji najszybsze auto w stawce, a zarazem pojemne i pakowne. Celem rajdu nie było jednak ściganie się. I tak naprawdę zwinność i wytrzymałość naszego auta dawała nam jedynie większą frajdę z jazdy.

Jak przygotować auto na Yekaterinę
Cześć uczestniczek rzeczywiście zjawiła się na starcie w mocno doinwestowanych samochodach, jak na przykład Henia Krzywonos w Land Roverze Discovery przygotowanym przez Land Serwis, czy zwycięska załoga Jeepa. Jednak były też załogi w autach zupełnie seryjnych np. KIA Sorento czy Isuzu Trooper bez żadnych terenowych modyfikacji. Widać więc, że można udać się na Yekaterinę zupełnie seryjnym 4×4 i z powodzeniem dojechać do mety. Ważne jest aby wykonać solidny przegląd przed wyjazdem i zaopatrzyć się w podstawowe części zamienne.
Sprawy techniczne zostawmy z boku, zajmijmy się kwestiami praktycznymi, czyli jak usprawnić podróżowanie i przechowywanie wszystkich mniej lub bardziej potrzebnych przyborów. Niezwykle wygodnym i funkcjonalnym rozwiązaniem jest system szuflad, który miałyśmy w swoim samochodzie. Składają się na niego dwie pojemne szuflady, w naszym przypadku jedna była tzw. szufladą techniczną – mieściła części zapasowe, oleje, liny, szekle itp., drugą przeznaczyłyśmy na prowiant i „akcesoria kuchnne”. Resztę bagażu ulokowałyśmy w przestrzeni między fotelami a szufladami oraz na nich.  Jeszcze jedną niewątpliwą zaletą tego systemu była płaska powierzchnia, którą tworzył – umożliwiało to nam względnie wygodne spanie w samochodzie, gdy rozbicie namiotu było niemożliwe lub po prostu nie chciało nam się tego robić.

Auta gotowe do podboju Rosji.

fot. z archiwum Małgorzaty Gongolewicz

Kolejnym wyzwaniem, wcale nie takim prostym jak się okazało, było znalezienie odpowiedniej partnerki do rajdu. Związane było z tym wiele perypetii, w końcu w ostatniej chwili za sprawą życzliwego znajomego udało się namówić Magdę (w zasadzie nie trzeba było jej długo namawiać). Poznałyśmy się na tydzień czy dwa przed wyjazdem, wcześniej wymieniłyśmy kilka maili i porozmawiałyśmy przez telefon. Rychu (wspólny znajomy , który zwerbował Magdę) trafił w dziesiątkę! Dogadywałyśmy się świetnie, mimo że ledwo się znałyśmy.

Partnerka rajdowa
Partnerka do rajdu powinna mieć prawo jazdy, wprawdzie regulamin o tym nie stanowi, była jedna załoga – Białorusinki w czerwonym Patrolu, gdzie prawem jazdy dysponowała tylko jedna, Olga dzielnie dawała sobie radę, było to jednak dość męczące. Ważne, żeby mieć o czym rozmawiać i dobrze się rozumieć – w przeciwnym wypadku spędzając ze sobą 24h na dobę przez ponad dwa tygodnie mogło by się to skończyć nie najlepiej.

Yekaterina  z założenia miała być rajdem o charakterze sportowym i w tym miejscu postawiłabym jedyne 'ale’ dla tej imprezy. Konkurencje nie były zbyt urozmaicone, poza pokonywaniem trasy zgodnie z roadbookiem, sprowadzały się głównie do odnajdywania punktów na trasie na podstawie fotografii, rozegrany był również jeden odcinek na czas. Jednak nie tylko rywalizacja była celem rajdu. Oprócz przemierzania bezkresnych przestrzeni, ważne było również przybliżenie uczestniczkom kultury rosyjskiej. Stąd przystanki w ważnych z kulturowego punktu widzenie miejscach, np. w Sankt Petersburgu czy na Sołowkach. Przystankom tym towarzyszyły zwykle noclegi w hotelach, więc raz na 2-3 dni miałyśmy dostęp do bieżącej wody i innych dobrodziejstw cywilizacji. Nie zawsze było jednak tak kolorowo, zdarzały się noclegi w trawie po pas, na podmokłym terenie, mimo tych niewygód były one znacznie ciekawsze niż te hotelowe.

Jak przygotować siebie do Yekateriny?
Równie ważna jak przygotowanie auta do rajdu jest zapewnienie sobie odpowiedniego wyposażenia, ubioru, kosmetyków itp. Z pewnością nie wolno zapomnieć o ogromnej masie środków na komary, o tej porze roku tną niemiłosiernie i nie da się tego porównać z tym co może nas spotkać w Polsce czy innych rejonach Europy, warto również zadbać o kapelusz z moskitierą. Noce, zwłaszcza na północy, mimo że białe bywają dość chłodne, należy mieć ze sobą ciepły, najlepiej puchowy śpiwór, przydatna będzie termo bielizna, ciepły polar,  kurtka od deszczu i dobre trekingowe buty. Warto też zabrać strój kąpielowy – było parę miejsc, gdzie można popływać po dojechaniu na biwak, po całym dniu za kółkiem był to świetny relaks. Reszta to już typowo biwakowy sprzęt, każdy zabiera to, co uzna za przydatne  – jest to ograniczone zwykle pojemnością samochodu.

fot. z archiwum Małgorzaty Gongolewicz

Nie mogę nie wspomnieć o organizacji rajdu, która była na najwyższym poziomie. Romek wraz ze swoim wielokrotnym towarzyszem wypraw – Januszem oraz z teamem serwisowym z Niemiec spisali się na medal, dawali oparcie i poczucie bezpieczeństwa. Zaradzili na każdą usterkę, przynosili chrust na ognisko, rąbali zwalone drzewa na trasie, a przede wszystkim urozmaicali męskim towarzystwem cały rajd. Jedyny niedosyt czuję z powodu wspomnianej już rywalizacji sportowej, której było moim zdaniem zbyt mało. Organizator obiecał jednak przygotować bardziej wymagające trasy i urozmaicić konkurencje o punktowane odcinki przeprawowe oraz większą liczbę odcinków na czas. Trzymam go za słowo!

Fundusze i koszty
Na koniec sprawa najmniej przyjemna, czyli koszty. Udział w rajdzie nie jest tani, wpisowe od załogi w 2011 roku wynosiło 2000 euro. Kwota wysoka, jednak obejmuje ona noclegi w hotelach ze śniadaniami, bilety wstępu do zwiedzanych miejsc, a także koszty przygotowania rajdu – czyli wytyczenie trasy, przejechanie jej, udział w rajdzie teamu serwisowego, wydruk naklejek czy roadbooka. Do tego należy doliczyć koszt paliwa (ok. 3000 km w jedną stronę, olej napędowy na terenie Rosji 2,60-2,80 zł za litr), ewentualnie koszt promu w drodze powrotnej (Helsinki-Gdynia koszt około 1500 zł za samochód+2 osoby), w przypadku powrotu przez Norwegię i Finlandię (warto!)trzeba uwzględnić znacznie wyższe ceny wszystkiego -jest mniej więcej2-3 razy drożej niż w Rosji.
Nie jest jednak powiedziane, że tak znaczną kwotę trzeba wyłożyć z własnego portfela. Przy odrobienie chęci i zapału można zebrać fundusze lub przydatne akcesoria od sponsorów. Najlepszym przykładem jest tu załoga Jeepa – Beata i Ewa otrzymały sponsoring na praktycznie wszystkie koszty związane z wyjazdem, suchy prowiant od jednej z trójmiejskich restauracji oraz outdoorowe ubrania od Campusa. Nasza załoga również zdobyła znaczne środki, pozwoliły one na pokrycie wpisowego, dostałyśmy komplet opon od Goodyeara oraz zestaw zawieszenie od niemieckiej hurtowni Taubenreuther. Pozyskiwanie funduszy nie jest łatwe, wymaga ogromnej cierpliwości i pokory, nie jest jednak rzeczą niemożliwą.

Yekaterina była niesamowitą przygodą, zarówno dla mnie – przyzwyczajonej do dalekich podróży, nierzadko w znacznie bardziej ekstremalnych warunkach, jak i dla dziewczyn, które na co dzień nie oddalają się zbyt od cywilizacji. Do tego niesamowite krajobrazy, świetni ludzi i atmosfera jaka dzięki nim powstała pozostaną niezapomniane. Dlatego szczerze polecam udział w kolejnych edycjach Yekateriny.

Najważniejsze informacje
Yekaterina 2011 była pierwszym tak długim rajdem terenowym wyłącznie dla kobiet. Pierwsza edycja rozpoczęła się w Gdańsku 11.06.2011, a zakończyła 9 dni później w Murmańsku. Uczestniczyło w niej 13 załóg reprezentujących Polskę, Niemcy oraz Białoruś, w tym trzy samochody ze strony organizatora. Dwie z nich  stanowili doświadczeni w ubezpieczaniu rajdów mechanicy, wielokrotnie pełniący podobną rolę na rajdach rangi europejskiej m.in. na dobrze znanym Rally Breslau.

Wyniki I Edycji Rajdu I Międzynarodowego Rajdu Samochodowego Kobiet „YEKATERINA”

W klasyfikacji generalnej:

I Miejsce (28 punktów)

Załoga nr 13

Ewa Micińska

Beata Szadziul

II Miejsce ex aequo: (27 punktów)

Załoga nr 1

Henryka Krzywonos – Strycharska

Beata Jaworowska

Dorota Kalicka

Załoga nr 8

Olga Danilejko

Natalia Ładygina

III Miejsce ex aequo: (26 punktów)

Załoga nr 6

Heike Grun

An Peeters

Załoga nr 2

Jolanta Danak – Gajda

Marzena Kowalska

W klasyfikacji konkurencji jazdy na czas:

I Miejsce (26 minut, 14 sek.)

Załoga nr 5

Małgorzata Gongolewicz

Magdalena Korytko

II Miejsce (30 minut, 53 sek.)

Załoga nr 1

Henryka Krzywonos – Strycharska

Beata Jaworowska

Dorota Kalicka

III Miejsce (31 minut, 23 sek.)

Załoga nr 13

Ewa Micińska

Beata Szadziul

Nagroda Fair Play

Załoga nr 8

Olga Danilejko

Natalia Ładygina