Opel Astra F – samochód, który w ciągu 30 lat stał się multimilionerem

Rok 1991 to czas wielkich zmian. Niedawno zniknęła „żelazna kurtyna” dzieląca Europę, a „zimna wojna” dobiegła końca. Z powodu takich zdarzeń jak katastrofa tankowca Exxon Valdez ludzie zaczęli baczniej zwracać uwagę na wpływ człowieka na środowisko. Producenci samochodów musieli nauczyć się godzić konieczność ograniczania emisji spalin i zużycia paliwa z rosnącym zapotrzebowaniem na coraz wyższy komfort. I wtedy na rynku pojawił się Opel Astra F.

W latach 1991-1997 wyprodukowano około 4,13 miliona egzemplarzy Astry F, co czyni z niej najlepiej sprzedający się model w dotychczasowej historii Opla.

Przeczytaj też: Test Opel Astra 1.4 l – zwykły niezwykły

Siódma generacja kompaktowego Opla w pełni ucieleśniała tego ducha zmian. Nie tylko przyjęła nową nazwę Astra – taką samą, jak jej brytyjska bliźniaczka spod znaku Vauxhalla – ale także oferowała mnóstwo nowo opracowanych systemów podnoszących bezpieczeństwo. W porównaniu z poprzednikiem Astra F była wyraźnie przestronniejsza przy zachowaniu podobnych wymiarów zewnętrznych. Położono także nacisk na ekologię – duży udział materiałów nadających się do recyklingu był ważnym krokiem w kierunku zamykania obiegu surowców, zwłaszcza syntetycznych.

Gama wersji Astry F zaspokajała praktycznie wszystkie potrzeby. Kierowcy mieli do wyboru pięć silników benzynowych i jednego diesla. Wszystkim czterocylindrowym jednostkom towarzyszył najnowocześniejszy układ oczyszczania spalin. W samochodach z silnikami benzynowymi 1.4, 1.6, 1.8 i 2.0 montowano trójfunkcyjne katalizatory, a diesel 1.7 miał nowo opracowany katalizator utleniający.

Jako pierwsze w październiku 1991 r.okudo dealerów dotarły pięciodrzwiowe hatchbacki, pięciodrzwiowe kombi Caravan oraz sportowe Astry GSi. Od 2021 roku te samochody można już rejestrować jako zabytki. Flagowa odmiana GSi dostępna wyłącznie jako trzydrzwiowy „hot-hatch” była oferowana z 2‑litrowymi silnikami o mocy 115 KM lub 150 KM, przy czym mocniejsza jednostka miała 16 zaworów i dwa wałki rozrządu nad głowicą. Wiosną 1992 roku pojawił się czterodrzwiowy sedan, a rok później włoska firma karoseryjna Bertone przygotowała Astrę kabriolet.

Wysoki standard bezpieczeństwa Astry F był dużym krokiem naprzód w klasie kompaktowej. System bezpieczeństwa Opla obejmował między innymi podwójne stalowe wzmocnienia w drzwiach chroniące przed skutkami uderzenia w bok pojazdu, specjalną konstrukcję foteli zapobiegającą wysunięciu się spod pasa bezpieczeństwa, a także napinacze przednich pasów bezpieczeństwa ograniczające przemieszczenie się ciała do przodu w przypadku poważnej kolizji czołowej. Bezpieczeństwo bierne zwiększono jeszcze bardziej w 1994 roku, wprowadzając do wyposażenia standardowego pełnowymiarowe czołowe poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera z przodu.

Oprócz wysokiego poziomu bezpieczeństwa i przestronności konstrukcja Astry F w równym stopniu uwzględniała aspekt ekologiczny. Znaczną część deski rozdzielczej, wykończenia drzwi, foteli i konsoli środkowej wykonano z polipropylenu, dla którego firma Opel opracowała innowacyjny i przyjazny dla środowiska proces recyklingu. Do wyprodukowania innych elementów, takich jak wsporniki zderzaków i wygłuszenia nadkoli, od razu użyto surowców wtórnych.

Przeczytaj też: Zmodernizowany Opel Astra. Chodzi o wydajność

Bezpieczeństwo i ochrona środowiska nie były jednymi obszarami innowacji w Astrze F. „Wielofunkcyjny wyświetlacz” w górnej części konsoli środkowej, a więc na linii wzroku kierowcy, był jednym z takich pierwszych rozwiązań na świecie, łączącym funkcje wyświetlacza radia, komputera pokładowego i informacji diagnostycznych. Nowy model był również pierwszym samochodem w klasie kompaktowej z „systemem oczyszczania powietrza”, który chronił kierowcę i pasażerów przed pyłkami, kurzem i innymi zanieczyszczeniami. Wersja GSi 16V była natomiast pierwszym samochodem z elektroniczną kontrolą trakcji w segmencie Astry.

Astra F posłużyła także za platformę innowacji w zakresie alternatywnych systemów napędu. W pełni elektryczna „Astra Impuls III” dowiodła swojej efektywności w czasie prowadzonych na dużą skalę testów na bałtyckiej wyspie Rugia. Od 1993 do 1997 roku dziesięć prototypów przejechało w sumie 350 000 kilometrów. Pięć z nich było zasilanych z akumulatorów niklowo-kadmowych o pojemności 45 kW, a pozostałe miały 42‑kilowatowe akumulatory sodowo-niklowo-chlorkowe. Astra Impuls III rozwijała prędkość maksymalną 120 km/h i miała maksymalny zasięg 160 km. Opel poszerzył zakres badań nad alternatywnymi paliwami w 1996 roku, wprowadzając limitowaną serię kombi Astra Caravan zasilanej przyjaznym dla klimatu sprężonym gazem ziemnym (CNG). Wybrane przedsiębiorstwa komunalne, samorządy lokalne oraz operatorzy flot testowali w codziennych warunkach 500 samochodów ze zbiornikami CNG.

Astra F była jak dotąd najlepiej sprzedającym się modelem Opla. Jej trzema największymi atutami były nowe systemy bezpieczeństwa, przestronność wnętrza i troska o środowisko. Model ten trafił w oczekiwania konsumentów ważne dla nich na początku lat 90. i wprowadził wiele innowacji do swojego segmentu rynkowego. Siódma generacja kompaktowego Opla (i pierwsza nosząca nazwę „Astra”) była samochodem w pełni na miarę swoich czasów.