Jak uzyskać licencję wyścigową – poradnik

Od stopnia licencji (a jest ich kilka, rozróżnia się: B₁, B₂, C₁, C₂, C₃) zależy, w jakich zawodach można wziąć udział. Regulacje dotyczą mocy i pojemności silników, nawierzchni toru, a także wieku zawodników. Oto najważniejsze założenia pochodzące z regulaminu licencji sportu samochodowego z dn. 10.02.2014 roku.

Kandydat do uzyskania licencji sportu samochodowego w wieku:

• 14 lat uzyska licencję kierowcy stopnia „C3” upoważniającą do udziału w charakterze kierowcy w konkurencji rallycross, samochodami zgłoszonymi w klasach o pojemności silnika do 1400 cm³ włącznie.
• 15 lat uzyska licencję kierowcy stopnia „B2, C2” upoważniającą do udziału w charakterze kierowcy w konkurencjach: wyścigi torowe i rallycross, samochodami zgłoszonymi w klasach o pojemności silnika do 1600 cm³ włącznie.
• 16 lat uzyska licencję kierowcy stopnia „B1, C1” upoważniającą do udziału w charakterze kierowcy w konkurencjach: wyścigi torowe, wyścigi górskie i rallycross, samochodami zgłoszonymi w klasach o pojemności silnika do 2000 cm³ włącznie.
• 18 lat lub więcej uzyska licencję kierowcy stopnia „B, C” upoważniającą do udziału w charakterze kierowcy w konkurencjach: wyścigi torowe, wyścigi górskie i rallycross, oraz w charakterze pilota w rajdach rangi: RO, RPP i rajdach terenowych.

Jak wygląda procedura ubiegania się o licencję?
Wbrew wszelkim przypuszczeniom procedura jest prosta, aczkolwiek pracochłonna. Trzeba odwiedzić kilka miejsc, aby uzyskać wszelkie niezbędne dokumenty i zaświadczenia. A są to:

• zaświadczenie lekarskie o braku przeciwskazań do uprawiania sportów samochodowych,
• przynależność do automobilklubu zrzeszonego z PZM
• wniosek o przyznanie licencji (do wydrukowania ze strony PZM)
• zaświadczenie o zdaniu egzaminu na certyfikat i licencję,
• zgoda rodziców lub opiekunów prawnych (dot. kandydatów poniżej 18 roku życia),
• aktualne trzy zdjęcia,
• wypełniony druk danych osobowych kierowcy wraz ze zgodą na skanowanie podpisu,
• aktualne/ważne orzeczenie psychologiczne,
• wniosek o przyznanie lub ksero posiadanego certyfikatu,
• potwierdzenie dokonania opłaty za licencję (nowa 520 zł, przedłużenie 500 zł).

Biurokracji jest dużo, ale warto przez nią przebrnąć.

Aby przystąpić do samego kursu, nie trzeba wiele – przede wszystkim śledzić aktualności na stronach automobilklubów, które mają dostęp do toru. Są to w tym momencie Automobilklub Kielecki (tor w Miedzianej Górze), Automobilklub Rzemieślnik (tor w Słomczynie) oraz Automobilklub Wielkopolski (tor w Poznaniu). Zwykle występuje warunek minimalnej liczby uczestników. Koszt kursu to 600 zł, a całość trwa 2 dni, obejmuje teorię oraz minimum 3 godziny praktyki na torze. Po szkoleniu teoretycznym i praktycznym z obydwu części odbywa się egzamin, który można za dodatkowymi opłatami poprawić w razie niepowodzenia. Do wzięcia udziału potrzebny jest samochód z manualną skrzynią biegów oraz kask. Ze względu na to, że kurs trwa dwa dni, warto pomyśleć wcześniej o noclegu, choć bardzo często jest możliwe wykupienie go na miejscu.

Co obejmuje teoria na kursie?
Wykłady na kursie traktują przede wszystkim o przepisach, omawia się Regulamin Ramowy Wyścigowych Samochodowych Mistrzostw Polski i Wyścigowego Pucharu Polski, a także Międzynarodowy Kodeks Sportowy. Porusza się kwestie regulacyjne wyścigów, jak zwykle wygląda plan danego wydarzenia, kiedy i gdzie szukać planu szczegółowego przed imprezą, w jakich terminach trzeba się zapisywać, jakie są możliwe kary i za co, jak wygląda sprawa od strony technicznej, jakie są prawa i obowiązki zawodnika.

Duży nacisk kładzie się, co oczywiste, na sygnalizację na torze, tj. światła, tablice, flagi, ich kolory i znaczenie, jakie czynności należy wykonywać po zobaczeniu danego sygnału i jakie konsekwencje grożą po niezastosowaniu się do polecenia.

Dokładnie opisane są również krok po kroku, a wręcz minuta po minucie, procedury biegów kwalifikacyjnych oraz wyścigów właściwych. Omawiane są różnice między poszczególnymi rodzajami zawodów, ponieważ takie występują i konieczne jest ich rozróżnianie.

Jak wygląda część praktyczna?
Część praktyczna skupia się oczywiście w pierwszej kolejności na przećwiczeniu określonych procedur zależnie od rodzaju wyścigów. Próbne starty odpowiadające biegom kwalifikacyjnym, wyścigom, finałom, rallycrossowi. Jest jeszcze tworzenie szyku formującego, przetasowywanie się, reagowanie na sygnały, a nawet ćwiczona jest umiejętność cofania na miejsce startowe (na wypadek sytuacji, gdy będzie to wymagane), oczywiście z użyciem jedynie lusterek bocznych. Jest również możliwość jazdy z instruktorem, szczególnie, jeżeli ma się ochotę wjechać na trudny odcinek toru stwarzający zagrożenie również dla innych uczestników kursu.

Reasumując: sprawa jest prosta, łatwa i przyjemna. Najtrudniejszym krokiem niewątpliwie jest wziąć się w garść i ruszyć, by pozałatwiać ten cały papierkowy koszmar. Jednak wiele osób już dało radę przez tę nawałnicę przebrnąć, więc jest to wykonalne. I z tą myślą trzeba zacząć!

Powodzenia!