Czym jest motocykl dla dojrzałej kobiety – opowiada „Wadera”
O tym, że została motocyklistką zdecydował los, ale nigdy tego nie żałowała. Uwielbia zloty, spotkania i dłuższe wyprawy, choć twierdzi, że jazda motocyklem to nie jest wcale żaden relaks.
Kiedy i dlaczego postanowiłaś zostać motocyklistką?
Ucieszyłaś się z takiego rozwiązania?
No cóż ja miałam robić, bez prawa jazdy i z pięknym motocyklem w garażu? Oczywiście poszłam na kurs, zdałam za pierwszym razem i tak zostałam motocyklistką! 2017 rok to mój 8 sezon i z perspektywy czasu widzę, że to była najlepsza decyzja mojego życia. Musze jednak dodać, że uwielbiałam być plecakiem i dalej lubię.
Czym jest dla Ciebie motocykl?
Czasami utrapieniem, bo jak widzę te doczyszczone chromy moich kolegów, to jestem zła, że tak nie potrafię (śmiech). Może i bym mogła spędzać godziny w garażu, próbując sprawić, by moja maszyna tak błyszczała, ale nie mam do tego zapału i czasu (hmm trochę tutaj chyba naciągam, czas zawsze by się znalazł). Motocykl i cała otoczka z nim związana spowodowała, że moje życie prywatne, zawodowe i rodzinne nabrało innych perspektyw, i zostało przewartościowane, a właściwie przewrócone do góry nogami (śmiech). Wszystko tak naprawdę jest podporządkowane pod zloty, zjazdy, spotkania, wyprawy. Pokój mam cały w gadżetach motocyklowych, zdjęcia na dwóch ścianach, cała szafa koszulek motocyklowych itd. Moje życie to dzieci, praca i motocykl.
A jak Twoją pasję odbiera Twoja najbliższa rodzina, czy udaje Ci się ją przekazywać?
Bardzo spokojnie, jak zaczęłam jeździć to mój najmłodszy syn miał 7 lat, córka 10, a najstarszy 22. Wtedy dużo pracy kosztowało mnie to, by gdziekolwiek pojechać, cała ta logistyka przed-wyjazdowa mogła wykończyć niejednego, ale dawałam radę! Niestety moje dzieci nie podzielają mojej pasji. Raz zabrałam córkę na zlot, to przez dwa dni czytała książkę w pokoju, bo nie pasował jej klimat. Ale najważniejsze, że dzieci nie przeszkadzają mi w pasji, nie wypominają, ani jej nie zabraniają – pod tym względem mam luz. Mogę jechać gdzie chcę i kiedy chcę, oby tylko były obiady nagotowane na trzy dni i kasa zostawiona na colę i chipsy (śmiech).
Motocykl to dobra terapia? Np. na złamane serce i życiowe problemy?
Nie i tak, bo nie trzeba być ekspertem by wiedzieć, że gdy ma się złamane serce albo problemy życiowe – to trzeba zająć umysł czymś innym. Jednak to nie jest takie proste, bo po pierwsze trzeba chcieć zająć umysł czymś innym, a to trwa bardzo długo… Zazwyczaj nie chcemy, uwielbiamy cierpieć – taka nasza ludzka natura. Jak byśmy chcieli pracować nad sobą, nad stanem naszych myśli to etapy rozstań przebiegałyby piorunem! Są cztery etapy wychodzenia z żałoby: tęsknota i cierpienie, rozpacz, nadzieja, nienawiść, wychodzenie z żałoby. I jak jesteśmy już na tym ostatnim etapie, to wtedy według mnie, dopiero wtedy można wsiąść na motocykl. Motocykl wymaga uwielbienia, kochania i uwagi, jest tylko on nic więcej! Jak możesz jeździć gdy cierpisz? Myśli wtedy błądzą i wypadek gotowy…
Czy uważasz, że na zostanie motocyklistką nigdy nie jest za późno?
A czy Tobie osobiście trudno Ci było pokonać takie stereotypy?
Co do mnie – to nie miałam z tym problemu, owszem jak się zdaje prawo jazdy w wieku 43 lat – to dziwnie się czuje człowiek wśród małolatów na egzaminie (śmiech). Jednak to chyba jedyny taki moment, że było mi ciężko. Potem tylko z górki!
Motocykliści to jedna wielka rodzina? Możesz na nich liczyć?
Tak, choć to trudne do wytłumaczenia. W każdej chwili, o każdej porze mogę zadzwonić i dostać pomoc, wsparcie, wszystko… Mogę wsiąść na motocykl, wyjechać w Polskę na miesiąc, a dostanę spanie, jedzenie i jeszcze flaszkę (śmiech). Wszystko zaczęło się w 2009 roku, gdy byłam jedną z pierwszych motocyklistek, która przystąpiła do forum yamaha-dragstar.pl, a nasze pierwsze spotkanie to zlot Borki w czerwcu 2009 i wszystko trwa do dzisiaj. Mnóstwo wspólnych wyjazdów, spotkań, ciężkich warunków pogodowych: deszcz, śnieg, „gleby”, wypadki i im gorzej było – tym byliśmy bliżej. Nie piszę tu oczywiście o wszystkich motocyklistach, bo zawsze to grupa się dobiera i ja taką, swoją mam. Jesteśmy jak rodzina, jednych się kocha, innych lubi, jedni nieco wkurzają, ale to nie ma znaczenia gdy ktoś jest w potrzebie. Każdy taki wyjazd na zlot, spotkanie – ładuje akumulatory, bo tam nie gadasz o pracy, o żonach, dzieciach, mężach, problemach. Tam się bawisz, odpoczywasz, słuchasz muzyki, różnych historii motocyklowych i … się witasz, tak 100 razy na początek i na odjazd (śmiech). Kocham ich!
Takie wyjazdy planujesz spontanicznie, czy tylko w określonych terminach i z określoną grupą ludzi?
Wyjazdy planuję w określonych terminach, są to zaplanowane zloty, spotkania. Jak masz kasę i czas – to jedziesz i oczywiście są też spontaniczne wyjazdy, ale w moim wypadku to się zdarzało bardzo rzadko ze względu na dzieci, które sama wychowuje, więc z dnia na dzień trudno jest wszystko zorganizować. Są różne typy motocyklistów, jedni jeżdżą wokół komina, czyli mamy weekend, jest ustawka i jeździmy po okolicy. Inni oprócz ustawek chcą czegoś więcej – to jeżdżą na zloty, a jeszcze inni dodają do tego podróże po Polsce i zagraniczne. Ja należę do tej ostatniej grupy, ale w ustawkach już nie uczestniczę. Nie żebym nie chciała się spotkać się na parę godzin, ale nigdy jakoś nie miałam do tego zapału, wolę wyjechać raz a daleko. Mam się ubierać, jechać do garażu, jeździć 5 km i z powrotem? To juz wolę podjechać autem (śmiech). Jak już mam jechać gdzieś motocyklem to daleko, a dlaczego tak jest? Sama nie wiem…
Na takich zlotach nikt nie zapewnia strefy komfortu, nie lepsze ciepłe kapcie i telewizor?
Kapcie i telewizor mam w domu, a zresztą teraz jest wszędzie wi-fi. Spałam juz w różnych miejscach, w różnych warunkach, jechałam w deszczu, ulewie, śniegu, w upale. I trzeba dojechać, to jest to nasz cel i nie ma wyjścia – jedziesz na zlot pada deszcz, potem leje, a potem ulewa i co masz zrobić, stanąć? Gdzie? Wynająć hotel? Bez sensu, bo nie po to szykowałam się na wyprawę. Po prostu jedzie się, bez względu na pogodę. Czasami zdarza się, że pogoda jest łaskawa, ale to wyjątek, zwykle pada. A jak już jesteśmy na tym zlocie, spotkaniu, podróży – to jesteśmy z bracią motocyklową i nie myślimy o ciepłych kapciach, tylko cieszymy się, że dojechaliśmy, dzielimy się niesamowitymi opowieściami, ale najważniejsze, że wszyscy dojechali, choć nie zawsze tak jest…
Gdybyś miała polecić kobiecie w wieku, powiedzmy 45+ pasję motocyklową – to co byś jej z własnego doświadczenia powiedziała i jak zachęciła?
Trzeba się nie bać, ja się bałam, ale też słuchałam motocyklistek, które juz przeszły ten etap. I powtarzam – zawsze można odejść, zejść z motocykla, wsiąść w auto i przyjechać na zlot. Też chciałam zrezygnować, bo nie umiałam wchodzić w zakręty, bałam się jechać w deszczu (i dalej się boję) i tak naprawdę jazda na motocyklu to nie jest przyjemność: boli kręgosłup, nogi, jest gorąco, pot się leje, ręce bolą od manetek, oczy postawione w słup (bo patrzysz na wszystko, co może wybiec na drogę), umysł postawiony w stan gotowości (bo patrzysz, czy ktoś nie zajedzie ci drogi). Nie ma komfortu, nie ma! I jak ktoś powie, że jazda motocyklem to super sprawa, sam relaks – to nie i jeszcze raz nie! Ale… jak przetrwasz, jak dasz radę, to uczucie błogości jest nie do opisania, mimo tych wszystkich przeciwności! Z jednej strony wiesz, że będzie ciężko, ale jedziesz tam dla ludzi, których masz spotkać. Ja jeżdżę właśnie dla nich. Nie wiem, czy to jest zachęta, ale w kobiecej naturze mamy pokonywanie przeciwności, my się łatwo nie poddajemy, my walczymy! A motocykl to walka, ale daje wielką satysfakcję jak dasz radę. Wolność, spełnienie, radość, samozadowolenie i najważniejsze – przyjaźń.
Zostaw komentarz:
Najnowsze
-
Ford Ranger – idealny wóz strażacki
Ford Ranger to wszechstronny pickup, którego szeroka gama silników zapewnia wyjątkową ładowność i zdolność do holowania ciężkich przyczep. Najnowsza odsłona tego modelu sprawdza się również w roli samochodu straży pożarnej. -
2-milionowy Mercedes trafi do Polski. Jest to elektryczny SUV
-
Najbardziej srebrna Honda Civic na 25 lecie hybryd w Europie
-
Ferrari i Iveco kolejny raz łączą siły w Formule 1
-
Odświeżone Porsche 911 Carrera T zostało zaprezentowane. Ma być jeszcze lepsze niż jego poprzednik
Komentarze:
Anonymous - 5 marca 2021
Mam 51 latek a jeżdżę od 10. W tym roku pierwszy raz wybieram się na zlot. Jadę sama ale zamierzam dobrze się bawić.
Anonymous - 5 marca 2021
Brawo Wadera 🙂
Anonymous - 5 marca 2021
Brawo ciociu !
Anonymous - 5 marca 2021
Brawo Bea 🙂
Anonymous - 5 marca 2021
Brawo Wadera.
Anonymous - 5 marca 2021
Zawsze wiedziałem, że nasz rocznik jest najlepszy. Brawo Wadera!
Anonymous - 5 marca 2021
Zawsze wiedziałem, że nasz rocznik jest najlepszy. Brawo Wadera!
Anonymous - 5 marca 2021
dziękuję wiele dla mnie znaczy, że podobał się tekst
Anonymous - 5 marca 2021
Wadera. Super ekstra bombastycznie. Pozdrawiamy i do zobaczenia.
Anonymous - 5 marca 2021
Bzdura-jazda na moto to nie relaks? To mega relaks dla umysłu, a ciało sobie poradzi…
Anonymous - 5 marca 2021
Wadera gratuluję. Super
Anonymous - 5 marca 2021
Pięknie i bez koloryzowania 🙂
Anonymous - 5 marca 2021
Wadera super 😀 jestem z Ciebie dumny 😀
Anonymous - 5 marca 2021
Super
Anonymous - 5 marca 2021
Brawo
Anonymous - 5 marca 2021
Nas się nie da kochać w odróżnieniu od Ciebie
ja Cie nie kocham :DDD
Anonymous - 5 marca 2021
Kocham Cię
Anonymous - 5 marca 2021
Brawo!!!
Anonymous - 5 marca 2021
Wadera brawo Ty
Anonymous - 5 marca 2021
super wywiad BRAWO Wadera
Anonymous - 5 marca 2021
Brawo wadera
Anonymous - 5 marca 2021
Super. Prawie mnie przekonałeś do zrobienia prawka na moto 🙂
Anonymous - 5 marca 2021
Wadera super tekst! To, źe na zlotach są świetni ludzie i super zabawa już się przekonałam. Odchowam dzieci i zabieram się za prawko skoro piszesz, źe nigdy nie jest za późno : ) pozdrawiam
Anonymous - 5 marca 2021
No rewelacyjnie! Brawo Wadera, pięknie to opisałaś
Anonymous - 5 marca 2021
No Wadera, aż mam ochotę zostać motocyklistką 😉
Anonymous - 5 marca 2021
Wadera, super
Anonymous - 5 marca 2021
Brawo ty
Anonymous - 5 marca 2021
Waderko brawo ☺