Biografia Michele Mouton – kobieca legenda rajdowa, cz. 2

W tym miejscu, podczas rajdu na Wybrzeżu Kości Słoniowej w 1982 roku Michele przegrała swoje Mistrzostwo Świata WRC (i została Wicemistrzynią).

fot. Audi

PIERWSZA CZĘŚĆ BIOGRAFII MICHELE MOUTON TU.

Pod koniec sezonu 1980 zaproponowano Michele Mouton starty w fabrycznej ekipie Audi. Nowy model Audi Quattro z napędem od terenowego Volkswagena Iltisa – już po prezentacji w Genewie wywołał sporą sensację. Do użytku rajdowego przygotowano wersję z 300-stu konnym silnikiem, która była bardzo duża i ciężka. Testujący ją kierowcy przyznawali, że napęd 4×4 bez dyferencjału wymagał wielkiej wprawy i agresji w jeździe, by zmusić samochód do skręcania. Dlatego otwarcie powiedziano Michele, że zespół nie oczekuje z jej strony wybitnych wyników.

Zanim jednak ten model dostał homologację, to wystartował nim (poza klasyfikacją) Hannu Mikkola i osiągnął czasy lepsze od konkurentów o prawie pół godziny! Takie sprawdzenie w rajdach, będącego nowością napędu 4×4, podsyciło apetyt na wielki sukces marki. Ale w sezonie 1981 było na to jeszcze za wcześnie – techniczne awarie nowej konstrukcji i przygody kierowców nieco pokrzyżowały te plany i Audi zakończyło sezon na 5 miejscu w klasyfikacji konstruktorów.

Jednak dla francuskiej zawodniczki to był bardzo owocny czas. Mouton pilotowana przez Fabrizię Pons po raz pierwszy wzięła udział w pełnym cyklu Rajdowych Mistrzostw Świata (w zespole razem z Hannu Mikkola). Nie ukończyła 4 rajdów, ale za to na Rajdzie San Remo, jako pierwsza kobieta w historii, stanęła na najwyższym stopniu podium:

– Dla mnie, jako kierowcy, był to pierwszy raz, gdy uświadomiłam sobie, że mogę być na szczycie. Zrozumiałam wtedy, że jeśli wygrałam jeden rajd, mogę wygrać inne – wspomina Michele.

Fabrizia Pons (z lewej) – pilotka i Michele Mouton – kierowca rajdowy, zszokowały swoimi osiągnięciami sportowymi ówczesne media.

fot. Audi

Michele Mouton

fot. Audi

Podczas Rajdu San Remo największe emocje wzbudzała walka pomiędzy Ari Vatanenem, który, by zapewnić sobie tytuł mistrza świata musiał stanąć na najwyższym stopniu podium a Michele, która deptała mu po piętach i była bardzo zmotywowana, by wygrać. Jednak największy rywal francuskiej zawodniczki uderzył w kamień i przebił opony (ukończył rajd na 7. lokacie), a bezbłędna i szybka jazda zapewniła Michele pierwszą wygraną w mistrzostwach. Trzeba dodać, że rajdy w tamtych czasach były dłuższe i miały większy stopień trudności niż dzisiejsze, gdyż często łączyły etapy szutrowe z asfaltowymi i nocne z dziennymi.

Na szczycie
Drugi sezon z Quattro przyniósł francuskiej zawodniczce, aż 3 wygrane rajdy (w Portugalii, Grecji i Brazylii) oraz tytuł wicemistrzyni świata! Dodatkowo razem z kolegami z zespołu zdobyła tyle punktów, by Audi zostało mistrzem w klasyfikacji konstruktorów.

Dominacja tego zespołu, stała się w pewnym stopniu bodźcem do nowych, liberalnych zmian w regulaminach rozgrywek, gdyż dopuszczono możliwość większej ilości przeróbek w samochodach (by do Audi 4×4 mogły dorównać). Tak powstała grupa B, czyli piekielnie szybka (i niestety zabójcza) grupa samochodów rajdowych, która debiutowała w Rajdzie Korsyki ’82.

Michele Mouton (z prawej) i Fabrizia Pons w Audi Quattro

fot. Audi

Głównym rywalem Michele w 1982 roku był Walter Röhrl, który jako jeden z niewielu trzymał wysokie tempo w aucie z napędem jedynie na tylną oś (Opel Ascona 400). Gdy zanosiło się na to, że może przegrać mistrzostwo świata z kobietą, Walter powiedział: „Mógłbym uznać wyższość Mikkoli, lecz nie Mouton. Jest doskonałym kierowcą, ale to kobieta”. Los jednak uchronił go przed taką klęską, a Michele ochroniła mocna konstrukcja nadwozia Audi, która przetrwała poważny wypadek zawodniczki tuż przed metą rajdu Wybrzeża Kości Słoniowej. Właśnie tamten rajd mógł przeważyć o tytule mistrzowskim dla Michele, jednak jej głowa zajęta była czymś innym – bo właśnie wtedy jej ojciec, poważnie chory znalazł się w szpitalu.

W 1983 roku producenci rozpoczęli prawdziwy wyścig zbrojeń, znacznie podnosząc moc, a budując nowe konstrukcje – zaczęli wyprzedzać Audi, które postawiło na udoskonalanie poprzedniego, zbyt ciężkiego modelu. Ostatecznie na koniec sezonu w klasyfikacji producentów prowadziła grupa B, ale Mikkola obronił dla Audi najwyższy stopień podium kierowców. Michele zajęła drugą lokatę w Rajdzie Portugalii, trzecią w Safari i Argentynie, czwartą w Szwecji, a w pozostałych rajdach miała zmienne szczęście.

Michele Mouton

fot. Audi

Audi Sport Quattro na ratunek
Role się odwróciły, najpierw wszyscy gonili Audi, a potem Audi musiało dogonić konkurentów. Nie chcąc pozostać w tyle, team zatrudnił Waltera Röhrl’a oraz zainwestował w zbudowanie nowego modelu wg. specyfikacji grupy B – Audi Sport Quattro. Rajdówka z jednej strony poprawiła wiele niedociągnięć poprzednika, moc wzrosła do 450 KM (a nawet 650KM w późniejszej wersji S1), ale jednocześnie stała się mocno podsterowna i nerwowa.

Michele miała okazję wystartować nim podczas trzech rajdów sezonu ’84, jednak dwóch z nich nie ukończyła i 12. miejsce w klasyfikacji kierowców na koniec roku było dla niej dużym rozczarowaniem. Kolejny sezon w mistrzostwach Michele odpuściła (jeden, nieukończony rajd), a skupiła się na nowym wyzwaniu – wyścigu górskim „Pikes Peak” w USA.

Michele Mouton

fot. Audi

Trasa podjazdu na tą górę ma długość 20 km i 156 zakrętów, a różnica poziomów między startem, a metą wynosi aż 1439 m. Po raz pierwszy Michele wjechała tam w 1984 roku – zajęła wtedy 2. miejsce w klasyfikacji generalnej i 1. w klasie samochodów rajdowych. Niedosyt pozostał, więc powróciła rok później w Sport Quattro (500KM) – by wygrać zawody i ustanowić rekord trasy na 11 minut 25,39 sekundy.

W 1986 startowała jeszcze Peugeotem 205 Turbo 16 grupy B w dwóch rajdach mistrzostw świata (nie ukończyła ich) oraz wywalczyła tytuł mistrzowski podczas startów w Niemczech Zachodnich. Był to już schyłek kariery Michele i samej grupy B – która pochłonęła zbyt wiele ofiar wśród kibiców, kierowców i pilotów. Do zakazu startów nią doszło, po tragicznym wypadku rajdowego rywala i przyjaciela Michele – Henriego Toivonena, który wraz z pilotem spłonął w Lancii Delta S4 podczas wypadku na Rajdzie Korsyki ’86.

Ten wypadek miał wpływ zakończenie rajdowej kariery Michele, ale także ponowne zaostrzenie przepisów, a co za tym idzie – produkcję słabszych rajdówek do których ona nie miała ochoty wsiadać. Nie bez znaczenia był też fakt, że w tamtym czasie spodziewała się dziecka (córka Jessie) i planowała ślub z dziennikarzem sportowym Claude Guarnierim.

Po zakończeniu czynnych startów, francuska zawodniczka od 1988 roku organizowała wyścig mistrzów – Race of Champions ku pamięci tragicznie tej zmarłej załogi. W latach 1988-89 startowała okazyjnie Peugeotem w Hiszpanii i Afryce Północnej. A potem już jedynie symbolicznie pokazywała się na różnych festiwalach motoryzacyjnych, rajdach (np. Londyn – Sydney), a także aktywnie pracowała w strukturach FIA na rzecz rozwoju rajdów.

Michele lubiła mocne samochody i duże wyzwania. Nigdy nie okazywała słabości, ani nie czuła się gorsza od męskich rywali, dlatego zyskała przydomek „francuska tygrysica”. Przetarła szlaki o których żadna kobieta w tamtych czasach nawet nie myślała, a jej osiągnięcia w rajdach nie zostały pobite do dnia dzisiejszego przez żadną, inną zawodniczkę. Żeby jednak kiedyś tak się stało – Michele została przewodniczącą Komisji Kobiet w Sportach Motorowych działającej przy Międzynarodowej Federacji Samochodowej FIA i podejmuje działania wspierające rozwój kobiet w sportach motorowych.

Michele Mouton jest obecnie Przewodniczącą Komisji Kobiet w Motorsporcie FIA i menedżerem WRC.

fot. FIA

Michèle Mouton – najważniejsze daty i fakty

1973 – początek rajdowej kariery Michele Mouton

1974 – 1978 – zwycięstwa w licznych rajdach we Francji, Hiszpanii i w Europejskich Mistrzostwach Kobiet

1975 – wygrana w kategorii prototypów 2L (Moynet) w 24-godznnym wyścigu w Le Mans

1978 – 1980 – oficjalny kierowca zespołu Fiat France (wygrana w rajdzie Tour de France)

1981 – 1985 – oficjalny kierowca zespołu Audi – pilotką zostaje Fabrizia Pons

1981 – wygrana w Rajdzie San Remo (Włochy) – Michele Mouton zostaje pierwszą i jedyną do tej pory kobietą, która wygrała rundę Rajdowych Mistrzostw (Świata WRC)

1982 – zwycięstwa w rajdach WRC w Portugalii, Grecji i Brazylii

1982 – zdobycie Wicemistrzostwa Świata w sezonie 1982 Rajdowych Mistrzostw Świata

1985 – pobicie rekordu przejazdu podczas Pikes Peak (Colorado, USA) w Audi Quattro. Michele Mouton zostaje pierwszą kobietą, która wygrała te zawody.

1986 – zwycięstwo w Rajdowych Mistrzostwach Niemiec – jako oficjalny kierowca Peugeot. Zakończenie rajdowej kariery.

1987 – urodzenie córki Jessie (ten fakt Michele Mouton uważa za swoje największe zwycięstwo)

1988 – 1989 – uczestnictwo w rajdach Faraonów, Rajdzie Tunezji i w hiszpańskiej Baja – starty Peugeot’em

1988 –   Michele Mouton zostaje pomysłodawczynią i organizatorką Race of Champions (Wyścigu Mistrzów), który odbywa się co roku od 25 lat

2010 – wybór Michele Mouton  na Prezydenta Komisji Kobiet w Motorsporcie FIA

2011 – Michele Mouton  zostaje menedżerem FIA WRC. Jednocześnie zostaje uhonorowana stopniem Kawalera Legii Honorowej przez Prezydenta Francji Nicolas Sarkozy