Alfa Romeo oddaje hołd swoim kierowcom wyścigowym płci pięknej!

Świętując Międzynarodowy Dzień Kobiet, Alfa Romeo oddaje hołd swoim kierowcom wyścigowym płci pięknej, które wyróżniły się w historii marki.

Kobiety, których osiągnięcia znacznie wykraczają poza ich sportowe sukcesy i które stały się doskonałym przykładem przezwyciężania barier i uprzedzeń. Kilka kobiet żyjących w różnych epokach i pochodzących z różnych krajów, wszystkie łączyły w sobie pionierskiego ducha z niezwykłą pasją do wyścigów, wyznaczając nowe szlaki w tym jakże trudnym sporcie.

Odtworzyliśmy historię ich wkładu w sukces marki Alfa Romeo, dokonując szybkiego podsumowania, które w stylu typowym dla mediów społecznościowych rozpoczyna się w teraźniejszości i sięga początków XX wieku.

Tatiana Calderon.

Urodzona w 1993 roku w Bogocie w Kolumbii, Calderon swoje pierwsze kroki w sportach motorowych stawiała w 2005 roku, wygrywając krajowe mistrzostwa w serii Easy Kart Pre-Junior. Zaledwie trzy lata później została pierwszą kobietą, która zwyciężyła w klasie JICA w Stars of Karting Championship East Division w Stanach Zjednoczonych.

W 2017 roku Calderon pełniła funkcję kierowcy rozwojowego zespołu Sauber Formula One. Rok później, Kolumbijka awansowała z kierowcy rozwojowego F1 na kierowcę testowego F1 w Alfa Romeo Racing.

Tamara Vidali.

W 1992 roku, Vidali wygrała Mistrzostwa Włoch Samochodów Turystycznych (Grupa N), startując za kierownicą Alfy Romeo 33 1.7 Quadrifoglio Verde, opracowanej przez nowo utworzony dział Alfa Corse. Równie niezapomniany jest żółty kolor nadwozia Alfy Romeo 155, w której startowała we włoskich Mistrzostwach Superturismo (CIS) w 1994 roku.

Maria Grazia Lombardi i Anna Cambiaghi.

W latach 50. XX w., po Marii Teresie de Filippis, drugą Włoszką, która wystartowała w wyścigu Formuły 1 (aż w 13 GP), była Maria Grazia „Lella” Lombardi. W latach 1982-1984, wraz z Anną Cambiaghi, Giancarlo Naddeo, Giorgio Francia i Rinaldo Drovandi, brała udział w Europejskich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych, ścigając się za kierownicą Alfy Romeo GTV6 2.5 i przyczyniając się do zdobycia wielu tytułów. Pozostaje jedyną Włoszką, która zdobyła punkty w wyścigu Formuły 1.

Christine Beckers i Liane Engeman.

Lata 60. to okres świetności Alfy Romeo Giulia Sprint GTA. Jej wyniki, zwycięstwa i znaczenie w historii marki są ogólnie znane. Mniej znane są natomiast wydarzenia związane z (doładowaną) Alfą Romeo GTA-SA. Wyprodukowana w dziesięciu egzemplarzach z przeznaczeniem dla wyścigowej Grupy 5, została wyposażona w dwie hydraulicznie sterowane sprężarki, które zwiększyły jej moc do 220 koni mechanicznych, co pozwoliło na osiągnięcie maksymalnej prędkości 240 km/h. Alfa uzyskała wyśmienite osiągi, ale jak wyjaśnił legendarny kierowca testowy Autodelta, Teodoro Zeccoli, GTA-SA miała „nieprzewidywalne skoki mocy, które pojawiały się nagle i bez uprzedzenia, przez co SA stawała się autem nieprzewidywalnym, trudnym do opanowania w zakrętach i podczas nagłych manewrów”. Osobą, która potrafiła lepiej od innych zapanować nad jej „nieujarzmionym” charakterem, była młoda Belgijka, Christine Beckers, która wygrała w Houyet w 1968 roku i osiągnęła doskonałe wyniki również w kolejnym roku: w Condroz, na „Tre Ponti”, w Herbeumont i w Zandvoort.

Beckers nie była jednak jedynym kierowcą, który wyróżnił się za kierownicą GTA. W Alfie Romeo 1300 Junior zespołu Toine’a Hezemansa, furorę robiła także szybka Holenderka, Liane Engeman, która później została wybrana przez Alfę Romeo na modelkę.

Susanna „Susy” Raganelli.

Prawdopodobnie jedyną kobietą, zdobywczynią Mistrzostwa Świata na czterech kółkach, była urodzona w Rzymie Susanna „Susy” Raganelli, która w 1966 roku wygrała Kartingowe Mistrzostwa Świata w klasie 100 cm3, pokonując Leifa Engstroma i wielkiego Ronniego Petersona. Raganelli na zawsze związała swoje nazwisko z Alfą Romeo, startując aż do zakończenia swojej kariery za kierownicą Alfy Romeo GTA, ale była też pierwszą włoską właścicielką jednego z zaledwie 12 wyprodukowanych egzemplarzy legendarnej Alfy Romeo 33 Stradale z 1967 roku.

Ada Pace („Sayonara”).

W latach 50. XX w. inny kierowca osiągał znakomite wyniki za kierownicami Alf Romeo: była to urodzona w Turynie Ada Pace. W ciągu swojej dziesięcioletniej kariery Pace wygrała aż jedenaście krajowych wyścigów, sześć w kategorii Turismo i pięć w kategorii Sport. Prawie zawsze startowała w wyścigach pod pseudonimem „Sayonara” – z powodu śmiesznego napisu, który często umieszczała zamiast tylnej tablicy rejestracyjnej – a swoje największe sukcesy odnosiła za kierownicami Alfy Romeo Giulietta Sprint Veloce i Alfy Romeo Giulietta SZ, którą wygrała nawet wyścig Triest-Opicina w 1958 roku. W latach 50. XX w. inny kierowca osiągał znakomite wyniki za kierownicami Alf Romeo: była to urodzona w Turynie Ada Pace. W ciągu swojej dziesięcioletniej kariery Pace wygrała aż jedenaście krajowych wyścigów, sześć w kategorii Turismo i pięć w kategorii Sport. Prawie zawsze startowała w wyścigach pod pseudonimem „Sayonara”, a największe sukcesy odnosiła za kierownicami Alfy Romeo Giulietta Sprint Veloce i Alfy Romeo Giulietta SZ, którą wygrała nawet wyścig Triest-Opicina w 1958 roku.

Odette Siko.

W latach 30. XX wieku Alfa Romeo stała się jednym głównych bohaterów sportów motorowych. Było to po części zasługą niezwykłych samochodów, ale także kierowców, którzy stali się częścią legendy marki: to lata świetności Nuvolariego, Varziego, Caraccioli i Sommera. Ten ostatni był zwycięzcą 24-godzinnego wyścigu Le Mans w 1932 roku za kierownicą Alfy Romeo 8C 2300, ale Alfa Romeo 6C 1750 SS prowadzona przez zachwycającą Odette Siko za kierownicą zajęła czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej i wygrała w kategorii modeli 2,0-litrowych. Młoda paryżanka szybko stała się jedną z gwiazd toru, prezentując swoją elegancję zarówno na padoku, jak i na torze wyścigowym, często w towarzystwie innej francuskiej zawodniczki, której droga również kilkakrotnie krzyżowała się z Alfą Romeo: Hellè Nice.

Hellè Nice.

Modelka, akrobatka i tancerka, Mariette Hélène Delangle, była bardziej znana jako Hellé Nice. Słynąca z bogatego życia towarzyskiego i obdarzona silnym charakterem, Nice była dobrą przyjaciółką Rotszyldów i Bugattich. Brała udział w wyścigach i rajdach w Europie i Ameryce. Zasłynęła z tego, że jako jeden z pierwszych kierowców umieściła logo marki swoich sponsorów na nadwoziu wyścigowego bolidu. W 1933 r. wzięła udział w Grand Prix Włoch na torze Monza za kierownicą swojego własnego samochodu 8C 2300 Monza; w tym samym wyścigu tragicznie zginęli Campari, Borzacchini i Czaikowski. W 1936 roku zdobyła Puchar Kobiet w Monte Carlo i wzięła udział w Grand Prix Sao Paulo w Brazylii, gdzie uległa strasznemu wypadkowi, po czym cudem wyszła z trzydniowej śpiączki.

Anna Maria Peduzzi.

Lata działalności Scuderii Ferrari zapisały niezwykle ważny rozdział w historii Alfy Romeo. Wśród kierowców aut z logo „wierzgającego konia” znalazła się, urodzona w Como, Anna Maria Peduzzi, żona kierowcy Franco Comottiego, który nosił pseudonim „Marokańczyk”. Po debiucie za kierownicą Alfy Romeo 6C 1500 Super Sport, którą kupiła od samego Ferrari, Peduzzi prawie zawsze startowała sama, a tylko sporadycznie z mężem. W 1934 roku zwyciężyła w klasie 1500 w Mille Miglia, a w okresie powojennym ścigała się Alfą Romeo 1900 Sprint i Alfą Romeo Giulietta.

Maria Antonietta d’Avanzo.

Jedna z pierwszych kobiet kierowców Alfy Romeo, baronowa Maria Antonietta d’Avanzo, zadebiutowała w latach międzywojennych. Pionierka włoskich sportów motorowych, pilotka i dziennikarka, d’Avanzo zdobyła trzecie miejsce za kierownicą Alfy Romeo G1 w Brescii w 1921 roku i udowodniła swoją wartość w licznych zawodach, jako groźny przeciwnik dla najlepszych kierowców ówczesnych czasów, do których należał także młody Enzo Ferrari. Baronowa d’Avanzo startowała do lat 40. XX wieku w różnych samochodach i wyścigach, podróżując w tym celu po całym świecie.