Największe przeciążenia przeżyte przez człowieka – 214 G możliwe?

Spis treści

• Największe przeciążenia – kierunek jest ważny
• Przeciążenia jakim poddawani są kierowcy, piloci i astronauci
• Największe przeciążenia, na które ktoś się zgodził
• Największe przeciążenia, które ktoś przeżył – 214 G

Od urodzenia jesteśmy poddawani naturalnej sile ciążenia naszej planety, wynoszącej 1 G. W trakcie nagłych przyspieszeń czy gwałtownego hamowania, przeciążenia oddziałujące na naszej ciało potrafią przewyższać tę wartość. Jednak naprawdę groźne przeciążenia osiągane są nawet podczas…. wypadków drogowych.

Bardzo dużym przeciążeniom poddawani są kierowcy samochodów wyścigowych, z Formułą 1 na czele, jak również piloci samolotów bojowych, czy akrobatycznych. Chcąc nie chcąc, mocno odczuwalnym przeciążeniom poddawani są wszyscy – bez wyjątku – astronauci. Po prostu bez odpowiedniego ciągu i przyspieszenia, a tym samym związanego z tym przeciążenia, nie da się opuścić naszej planety. Wróćmy jednak na Ziemię i odpowiedzmy sobie na pytanie: jakie największe przeciążenia przetrwali ludzie?

Największe przeciążenia – kierunek jest ważny

Publikując informacje na temat przeciążeń jakie przetrwali np. uczestniczący w wypadkach piloci, czy kierowcy samochodów sportowych, warto pamiętać, że zdolność do wytrzymania ponadprzeciętnych przeciążeń jest zależna od kierunku siły działającej na nasz organizm. Nawet zwykłe, doskonale nam znane ciążenie 1 G może stanowić dla nas dyskomfort. Przyznacie, że gdy staniemy na głowie, to samo ziemskie ciążenie staje się dla nas bardziej kłopotliwe, prawda?

Olbrzymie wartości, jakie znoszą piloci poddawani ekstremalnym ćwiczeniom, czy kierowcy samochodów wyścigowych, znacznie przekraczają to, co wytrzymałby przeciętny człowiek, a mimo to i piloci i kierowcy wychodzą z takich prób często bez szwanku. Pamiętajmy jednak, że ludzie, którzy ze względu na wykonywany zawód obcują z przeciążeniami, są do nich znacznie bardziej przygotowani nie tylko pod kątem własnej kondycji i motoryki, ale też ze względu na zastosowany np. ubiór (specjalne skafandry w przypadku pilotów).

Przeciążenia jakim poddawani są kierowcy, piloci i astronauci

Paradoksalnie w najwygodniejszej, wręcz komfortowej sytuacji, są astronauci. Wynoszona z powierzchni Ziemi rakieta nośna z modułem załogowym, czy – nie działające już – promy kosmiczne, podczas startu przyspieszają, ale przeciążenia jakie odczuwa załoga nie są drastycznie wysokie.

Poniżej kilka przykładów sytuacji, w których organizm człowieka poddawany jest większym przeciążeniom, niż zwykłe ciążenie ziemskie:

• Rakieta Saturn V, dzięki której polecieliśmy na Księżyc, tuż po starcie: 1,14 G
• Tesla Model S Plaid przyspieszająca w 2 sekundy do 100 km/h: 1,42 G (wartość przyspieszenia poziomego, bez uwzględnienia naturalnego ciążenia)
• Promy kosmiczne systemu STS, podczas startu i ponownego wejścia w atmosferę (maks.): 3 G
• Rekordowy przejazd dragstera, który osiągnął ćwierć mili w 4,4 sekundy: 4,2 G
• Bolid Formuły 1 podczas maksymalnego hamowania: 6,3 G
• Bolid Formuły 1 na granicy przyczepności w szczycie zakrętu: 6 – 6,5 G
• Pilot szybowca akrobacyjnego (maks.): 7 G
• Maksymalne przeciążenia w samolotach myśliwskich: 9 G
• Maksymalne przeciążenia w akrobacyjnych maszynach (jak Red Bull Air Race): 10 G
• Krótkotrwałe przeciążenia podczas katapultowania się pilota: 15 – 25 G

Największe przeciążenia, na które ktoś się zgodził

Człowiekiem, który na własne życzenie przetrwał ekstremalne przeciążenia, był pułkownik John Stapp, oficer Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, lekarz, biofizyk, pionier badania wpływu przyspieszeń na zdrowie ludzi. Podczas eksperymentu na saniach rakietowych, w których siedział sam Stapp, naukowiec został poddany krótkotrwałemu przeciążeniu rzędu 46,2 G.

Stapp w ten sposób udowodnił swoje wcześniejsze deklaracje, że jest to wartość jaką człowiek może wytrzymać pod warunkiem, że chodzi o jazdę do przodu i jest odpowiednio zabezpieczony (odpowiednia uprząż mocująca ciało do fotela sań rakietowych.

Największe przeciążenia, które ktoś przeżył – 214 G

12 października 2003 roku na torze Texas Motor Speedway rozgrywany był wyścig. Na 188. okrążeniu kierowca IndyCar Kenny Bräck prowadzący bolid Dallara-Honda dotknął koła samochodu Tomasa Schecktera, co spowodowało wyrzucenie bolidu Bräcka w powietrze, a następnie zderzenie z jednym ze słupków ogrodzenia toru. Szczytowa wartość przeciążenia odnotowanego przez czujniki zainstalowane w pojeździe kierowcy wynosiła aż 214 G. Bräcka uratowało tylko to, że tak wysokie przeciążenie trwało dosłownie ułamek sekundy. Kierowca doznał złamania prawej kości udowej, mostka, kręgu lędźwiowego i kostek. Ale przeżył. Poniżej krótki klip dokumentujący to wydarzenie: