Hazel Dunham: tajemnicza zawodniczka

15 lipca 2020

Hazel Dunham rywalizowała zarówno w wyścigach torowych, jak i rajdach, osiągając pewne sukcesy na obu tych polach. Jednak niewiele o niej wiadomo. Była raczej enigmatycznym kierowcą i chociaż jej kariera była krótka, wykazała się dużymi umiejętnościami i zasługuje na upamiętnienie.

Hazel Dunham była córką Gerry’ego Dunhama, dżentelmena, który brał udział w nie mistrzowskich wyścigach Grand Prix i wielu wyścigach klubowych. Prawdopodobnie to od ojca zaraziła się pasją do ścigania. Swoją karierę w sportach motorowych rozpoczęła już jako dwudziestolatka. Hazel początkowo ścigała się w Roverze, który mógł być Roverem Special jej ojca.

Hazel rywalizowała zarówno w wyścigach torowych, jak i rajdach, osiągając pewne sukcesy na obu tych polach. Swoje miejsce w historii rajdów zaznaczyła w 1952 roku, wygrywając Coupes des Dames w Tulip i RAC Rally, prowadząc Rovera. Pierwszą nagrodę zdobyła w RAC Rally w klasie Closed Car. Była druga w trofeum dla kobiet.

Tulip Rally był prawdopodobnie jej ulubionym motoryzacyjnym wydarzeniem. Hazel Dunham uczestniczyła w nim pięć razy, w latach 1950-1954. W trakcie tego rajdu najczęściej jej pilotem była Charlotte Sadler, która była współpracowniczką jej ojca od lat 30. XX wieku, kiedy startowała w Brooklands jako Irene Schwedler. Dunham i Sadler ścigały się razem Roverem w latach 1950-1953, zawsze jako część trzyosobowego zespołu. To Charlotte pomogła Hazel w jej zwycięskim Tulip Coupe des Dames z 1952 roku.

Przeczytaj też: Joan Richmond: australijska pionierka motoryzacji

Dunham swoim Roverem ścigała się również w 1953 roku w Rajdzie Monte Carlo. Nie zdobyła jednak żadnego trofeum i prawdopodobnie nie ukończyła zawodów.

W następnym roku przeniosła się do AC, ale nie była to szczęśliwa zmiana. Hazel rozbiła się w trakcie zawodów Stella Alpina. To był ostatni ważny rajd, w którym uczestniczyła.

W 1955 roku Hazel Dunham rozpoczęła karierę w wyścigach torowych, prowadząc AC Ace. W Goodwood wystartowała w trzech wyścigach tylko dla kobiet. Rywalizowała w nich ostro z Jean Bloxam, Nancy Mitchell i Patsy Burt.

Przeczytaj też: Patsy Burt – złośliwe: „patrz kobieta jedzie” motywowało ją do objeżdżania mężczyzn

W następnym sezonie Dunham kontynuowała ściganie na Goodwood. AC został wymieniony na MGA. Jej pierwszy wyścig, handicap damski, zapewnił jej czwarte miejsce, ale już jej pierwszy duży handicap mieszany, parę godzin później tego samego dnia, doprowadził ją do drugiego miejsca za Mike Sleep.

Te pozycje powtórzyła w swoich następnych zawodach w lipcu. W sierpniu wybrała się do Crystal Palace, gdzie zajęła piąte miejsce w Invitation Handicap, a następnie zdobyła drugie miejsce w handicapie damskim, tuż za Jean Bloxam.

Ostatni raz w zawodach w Goodwood uczestniczyła we wrześniu 1956 roku. Zajęła trzecie miejsce w handicapie mieszanym i wygrała swój pierwszy wyścig tylko dla kobiet, wyprzedzając Beatrice Naylor w jej Lagondzie.

Po tych wydarzeniach Hazel znika ze świata motorsportu. Nie wiadomo dlaczego. Była raczej enigmatycznym kierowcą i chociaż jej kariera była krótka, wykazała się dużymi umiejętnościami i zasługuje na upamiętnienie.