Test Peugeota 208. Miłość od drugiego wejrzenia

„Istnienie Peugeota 208 jest bezcelowe. Blaszana puszka po lifitngu wnętrza, idealna do zdjęć z wakacji last minute w Grecji”. Takie wyobrażenia dotyczące tego samochodu zaczęły mi towarzyszyć po wiadomości o jego premierze. Co szczególnego możemy dostrzec w rodzinnym hatchbacku?

Czy to nie synonim wizyt u teściów i monotonnych dojazdów do pracy; kiepsko zaplanowanych i beznamiętnych podróży?

Wydawałoby się, że wszystko się zgadza. Kolejne auto w segmencie z kilkoma zmianami dla utarcia nosa konkurencji.

Historia jednej znajomości

Spotkaliśmy się na Mazurach – w miejscu, w którym, kiedy cichnie wiatr, miejscowi odmawiają pacierze. Kraina wielkich jezior wywarła na mnie tak duże wrażenie, że zapomniałam o celu mojej podróży. To chwilowe rozkojarzenie przerwał kolejny lodowaty podmuch i kiedy ta historia zaczęła robić się nudna, do akcji wkroczył bohater dzisiejszego tekstu – Peugeot 208.

Pierwsze wrażenie? To małe i zgrabne stworzenie wprost idealne do manewrów po ciasnych parkingach, które szybko poznaje reguły przetrwania w miejskiej dżungli.

Tym, co najbardziej przykuło moją uwagę w wyglądzie zewnętrznym nowego dziecka Peugeota, były przetłoczenia blachy, dzięki którym nadwozie nabrało dynamiki i płynności, w przeciwieństwie do całkowicie prostego i pozbawionego wizualnej finezji poprzednika: 207-ki. „Nowy” otrzymał w prezencie przedni zwis skrócony o 7 cm i tylny o 1 cm, szerokość o 2cm i redukcję masy aż o 110 kg (w stosunku do starszego, a teraz – w obliczu tych danych – wręcz  przestarzałego modelu 207).

Nadeszła też pora, by zajrzeć do 311-litrowego bagażnika. Na moje oko – liczba ta wyraża pojemność idealną, w sam raz na kilka par nowych butów. Co więcej, te dane ulegają ponad trzykrotnemu zwiększeniu w momencie, kiedy złożymy tylne siedzenia. Tak uzyskana przestrzeń 1152 litrów pozwala wówczas na zakupy w niejednym centrum handlowym bez obaw o brak miejsca.

Elegancki, ale czy faktycznie potrzebny? Przekonajmy się z bliska.
fot. Peugeot

Elegancja Francja

Podobno to nie wygląd zewnętrzny, lecz właśnie wnętrze liczy się najbardziej. Warto zacząć od opisu head-upu znajdującego się ponad kierownicą, tak, że chcąc odczytać liczby z zegarów nie musimy odrywać wzorku od drogi. Może brzmieć to dosyć egzotycznie, zwłaszcza po przesiadce z auta o „typowym” rozkładzie przyrządów, jednak przyzwyczajenie się do nowego środowiska zajęło mi dosłownie chwilę, a przyniosło rzeczywiście obiecywane przez producentów rezultaty, czyli możliwość pełnej koncentracji prowadzenia dzięki posiadaniu w zasięgu wzroku zarówno obszaru jezdni, jak i zegarów (kąt 20 stopni).

Wewnątrz znajduje się także 7-calowy ekran dotykowy, który umożliwia dostęp do odtwarzacza muzyki, operowania nawigacją czy zestawu głośnomówiącego Bluetooth. Niestety, odniosłam wrażenie, że z poskromieniem tego skomplikowanego interfejsu poradzić może sobie jedynie ożeniony z  elektroniką młodzieniec w przerwie między grą na PlayStation a pisaniem programu komputerowego.

Zbyt wiele opcji, które mogłyby być zastąpione jednym elementem, zdecydowanie nie sprzyjały swobodnemu operowaniu funkcjami ekranu.

Rzecz ma się podobnie z nawigacją, która po wcześniejszym wybraniu celu podróży (lotnisko), doprowadziła mnie do środka przejazdu kolejowego. Jednak przymknęłam na to oko. Fabryczne nawigacje to dość „młody” element wśród wyposażeń samochodowych, a tak osobliwe lokalizacje jak dawne hitlerowskie lotnisko mogą być w nich pominięte, może z uwagi na poprawność polityczną?

Peugeot 208 jest idealny w ruchu miejskim, na ciasnych parkingach, tam, gdzie trzeba się wcisnąć sposobem.
fot. Peugeot

Poza tym…

In plus:

–         Panoramiczny, szklany dach (dostępny w jednej z wersji), który tworzy wrażenie niesamowitej przestrzeni. W połączeniu z LEDowym oświetleniem wnętrza kabiny o niebieskiej poświacie, z pewnością pozwoli niejednej parze obejrzeć gwiazdy na letnim niebie.

–         Obecność systemu ISOFIX. Za tym skrótem kryją się mocowania fotelików dziecięcych na siedzeniach samochodu. To niewątpliwe udogodnienie dla mam dbających o bezpieczeństwo dzieci i stabilną wartość własnych punktów karnych.

–         Wygodnie i praktycznie, czyli obecność foteli tak komfortowych, że pokochałam je od pierwszego siedzenia, plus – ergonomiczne rozmieszczenie schowków, do których można sięgnąć nawet podczas jazdy.

In minus:

–         Zapewne osobom o sylwetce supertankowca pochylenie przednich siedzeń w wersji 3-drzwiowej nie sprawiłoby problemu.. Ja musiałam użyć wszystkich sił i podejrzewam, że kobieta z dzieckiem na rękach nie miałaby w tym starciu zupełnie żadnych szans.

–         Dyskusyjne położenie już wcześniej wspomnianego ekranu dotykowego, który, świetnie sprawujący się w warunkach dziennych, może przyczyniać się do rozproszenia uwagi podczas jazdy nocą. No, chyba że go wyłączymy.

Let your body drive?

Pod maskami dwóch aut, które testowałam, pracowały kolejno silnik benzynowy o pojemności 1,4 litra i mocy 95 KM, a także 92-konny diesel w wersji 1.6.

Bezdyskusyjnie tę rywalizację wygrywa wersja zaopatrzona w silnik diesla. Być może wynika to z sentymentu; jednak dynamika jazdy zarówno w mieście, jak i w trasie znacznie przewyższa lekko „apatycznego” benzyniaka, który może rozpędzić was od zera do setki w mniej więcej półtorej godziny.

Jeżdżąc 208-ką nie uda wam się również nabrać masy ani rozwinąć muskułów. Mała kierownica i elektryczny układ jej wspomagania nie pozwalają na wyczerpanie pokładów sił (które często zużywamy podczas kręcenia większymi kierownicami) i umożliwiają łatwość lawirowania na małych przestrzeniach.

Miękkie zawieszenie redukuje częstotliwość drgań wywołanych pokonywaniem poprzecznych nierówności – innymi słowy, Peugeot świetnie sprawdza się w przejazdach przez miejskie wyboje.

Ta właściwość ma też i swoją wadę, którą jest lekkie kołysanie na boki podczas hamowania, a także  nieznaczne przechylenia nadwozia w czasie pokonywania zakrętów –momentami czułam się jak podczas rejsu statkiem

Przyspieszenie Peugeota nie należy do tych z serii „wciskających w fotel”, cała akcja rozgrywa się stopniowo i nie powodując dużego hałasu (dzięki wyciszeniu kabiny), a 5-biegowa, manualna skrzynia biegów o bardzo krótkim skoku dźwigni nie przypomina zwrotnicy kolejowej, dlatego jazda przebiega płynnie bez obaw o jakiekolwiek potknięcie. Współpraca z przekładnią okazała się być wyjątkowo udana.

I w zasadzie… nie da się go nie lubić.
fot. Peugeot

Morał

Wszystkie moje teorie na temat nowego Peugeota powstałe przed pierwszą jazdą prysły jak mydlana bańka.

208-ka nie szokuje od razu. Jest to samochód z tej grupy aut,  których nie jesteśmy pewni, które trzeba bliżej poznać, gdzie nie ma w nich miejsca na dosłowność. A podobno wszystko, co niedostępne – tylko bardziej przyciąga naszą uwagę, a następnie kompensuje swoją zagadkowość dobrymi wrażeniami z jazdy.

Dlatego nikt mi nie powie, że tego auta nie da się lubić.

Da się i to bardzo. Ja polubiłam Peugeota 208. I nawet jego cena nie zdołała tego zmienić.

 

Zostaw komentarz:

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Wszyskie pola są wymagane do wypełnienia.

Najnowsze

Podobne artykuły

Przeczytaj również

Najnowsze

Podobne artykuły

Przeczytaj również

Najnowsze

Podobne artykuły

Przeczytaj również

Najnowsze

Podobne artykuły

Przeczytaj również

Najnowsze

Podobne artykuły

Przeczytaj również