Przekładnia planetarna

Przykład na zastosowanie przekładni planetarnej w automatycznej skrzyni biegów ZF o 8 biegach. W celu realizacji tak dużej liczby przełożeń zastosowano 4 rzędy planetarne oraz 5 elementów hamujących i sprzegających.

fot. ZF

Przekładnie planetarne są podzespołem w którym co najmniej jedno koło, nazywane kołem obiegowym lub satelitą ma oś ruchomą względem korpusu przekładni. Koła takie w czasie pracy obiegają dookoła innych kół, zwanych kołami stałymi. Przekładnie planetarne umożliwiają przenoszenie dużych mocy i uzyskiwanie dużych przełożeń przy stosunkowo małych wymiarach. Posiadają one szczególne właściwości, polegające na tym, że pośredniczące działanie pomiędzy kołem centralnym a wieńcem może spełniać więcej niż jeden satelita, co umożliwia zastosowanie zasady wewnętrznego podziału obciążenia, a także, że występuje w tych przekładniach zazębienie wewnętrzne, które ma szereg korzystnych własności, jak mały poślizg i możliwość przenoszenia znacznych względnych obciążeń przy miękkich zębach wieńca i twardych satelitów i koła centralnego. Przekładnie te są również kilkakrotnie lżejsze od zwykłych przekładni o podobnych parametrach. Cechy te pozwalają na zastosowanie tego typu przekładni w zespołach turbinowych, pojazdach szynowych, napędach okrętowych, a także w automatycznych skrzyniach przekładniowych pojazdów samochodowych, obrabiarkach, bardzo dokładnych podzielnicach uniwersalnych, itd.

Elementy przekładni planetarnej: 1-koło o uzebieniu wewnetrznym (wieniec); 2- satelita; 3 – koło słoneczne; 4 – jarzmo.

Fot. Milcar